Wegafsluitingen (andere snuffel-routes)

Wegafsluitingen (andere snuffelroutes)

Nu lekker slapen!
Bij het vrouwtje
in de studeer/werkkamer.

Van 3 maart tot en met 11 april zijn er in onze buurt wegwerkzaamheden die helaas wat omleidingen veroorzaken. Gelukkig heeft het vrouwtje hierdoor een paar leuke alternatieve snuffelroutes ontdekt. Zo lopen we nu vaker langs de haven, door de duinen, en mijn favoriete route langs mijn geadopteerde steen is zelfs uitgebreid. Het vrouwtje vindt het vast fijn als de wegen straks weer strak zijn, al klaagt ze nu al over de slecht afgestelde stoplichten waar regelmatig ongelukken gebeuren. Ze kijkt dan ook altijd extra goed uit, ook als het groen is.

Afijn, ik zit achterin en kijk wat rond. Als ik in een bepaalde bui ben en ik zie een hond, ga ik lekker blaffen. Het vrouwtje snapt het niet, of ik verdedig haar, of ik wil gewoon spelen! Beide zijn toch helemaal oké?

Nou, het vrouwtje zegt dat ze schrikt als ik zo hard blaf. Maar dat is gewoon praten, dat heb ik van Anneke geleerd!

En soms, als ik lekker stil blijf, krijg ik een heerlijk worstje. En als het vrouwtje het dan vergeet, ga ik heel uitdrukkelijk kijken! Tsss, dan zegt ze: "Je hoeft niet altijd wat lekkers te krijgen!"

Nou, vanaf 3 maart lopen we dus andere routes, of eigenlijk vooral mijn favoriete route waar ik een steen geadopteerd heb, maar dan zeer uitgebreid. Soms nemen we verschillende haventjes, soms langs het water, soms door de duinen. En vandaag had het vrouwtje kennelijk een gedurfde bui! Ik mocht lekker los op het strand! Ik had het al gezien hoor, want ze had balletjes in haar zak meegenomen. Alleen de bal-gooi-stok niet! En ook de lange lijn niet!

Het was rustig, dus de grote bult over, en jawel, er kwam nog even een Visla of Ridgeback aan. Natuurlijk ga ik daarop focussen, maar het vrouwtje deed de lijn aan. En de meneer met zijn hond ook. Hij kent 'ons', want ze denken dat we daar in de buurt elke dag trainen. Ik ben een herder, duhhhh, ik werk... hoewel? Nu ik wat van slag ben, vergeet ik gewoon het vrouwtje te waarschuwen voor haar diabetes. De PTSS houd ik natuurlijk goed in de gaten! Dan zegt ze: "Dankjewel," en krijg ik een brokje! Mjam.

Ja, gisteren hebben we ook een balletje gegooid, met de bal-
gooi-stok. Toen luisterde ik supergoed, vandaag had ik na een paar keer bananen in mijn oren. Flauw zeg, doet ze me weer aan de lijn!!!

Nou, nog even brokjes zoeken tijdens het lopen in de haven, en natuurlijk even lekker languit op mijn geadopteerde steen.

Nog een weekje, zegt het vrouwtje!